نگاه جادویی

همیشه فکر می‌کردم از پنجاه سالگی که بگذرم، همین که سپیدی روی همه موهای جوانی را بپوشاند، دیگر نمی‌خندم! دیگر به مهمانی و گردش و کوه و جنگل و بازی و … راغب نیستم!
اما این تصوری بیهوده بود، هر روز که سپیدی موهایم را در آینه می‌بینم، به رنگ‌های متنوع می‌اندیشم، تنوع در لباس و کیف وکفش و مد را بیشتر دوست دارم، تمام جوانی‌ام به مشکی و خاکستری گذشت.
پنجاه به بعد دنیای شادی و تفریح و رنگ و خوشی‌های کوتاه و طولانی مدت است. احساس اینکه در نیمه دوم زندگی هستی، به تلاش بیشتری می‌پردازی تا آرزوهای انجام نشده‌ی جوانی را بدست آوری. می‌دانی زمان برای جبران هیچ چیز نیست!. پس می‌کوشی هر کاری را به نحو احسن انجام دهی!…
با عینک دقت و تیزبینانه‌ی پنجاه‌سالگی همه جوانب را می‌سنجی…
روز مبادا همین امروز است…